Het mooiste album artwork van 2009

Zoals beloofd. Onderstaand selectie is een overzicht van artwork dat mij dit jaar is opgevallen. Ongetwijfeld heb ik platen gemist, dus als je aanvullingen hebt, laat ze weten in de comments. De lijst is niet geheel in willekeurige volgorde, ik begin met mijn favoriet:

Evangelista - Prince of Truth

J. Tillman - Year in the Kingdom

The Flaming Lips - Embryonic

Portugal. The Man - The Satanic Satanist

Manic Street Preachers - Journal for Plague Lovers

Molina & Johnson - Molina & Johnson

Fever Ray - Fever Ray

Wild Beasts - Two Dancers

Why? - Eskimo Snow

Massive Attack - Splitting the Atom

Richard Swift - The Atlantic Ocean

Best of La Blogotheque (5): Phoenix - 1901

Vorige week verscheen deze Blogotheque sessie. Ik ben niet zo'n heel grote fan van Phoenix, maar 1901 is echt een hit. Heel mooi feel-good liedje. Daarbij komt weer zo'n goede locatie, namelijk het plein voor de Eiffeltoren. En dus mag deze sessie hier zeker niet ontbreken.



Op de site van La Blogotheque vind je nog twee andere sessies met Phoenix, waaronder Lisztomania bovenin een toeristenbus met open dak die door Parijs rijdt.

Omdat je ze anders nooit ontdekt: Esben and the Witch

Het is natuurlijk super dat door de komst van internet, bands nu makkelijk een publiek kunnen bereiken over de hele wereld. Het aanbod dat hierdoor op de luisteraar af komt, is daarmee echter ook enorm groot geworden. Het is soms lastig om de pareltjes te ontdekken, zeker als je niet de tijd hebt om ernaar op zoek te gaan op internet. Daarom ben ik van plan op dit blog ook wat onbekende bands, die ik tegen kom op internet, aandacht te geven. Hopelijk winnen ze er zo weer een paar zieltjes bij.

Afgelopen week was ik wat van de bands aan het luisteren die Guardian heeft benoemd tot ‘New Band of the Day’. Over het algemeen niet zo heel veel bijzonders, behalve deze band dus. Het doet een beetje denken aan Neonbelle, een van de eerste releases van In A Cabin. Als je die niet kent, ook meteen even downloaden zou ik zeggen. Denk bij Esben and the Witch aan rustige, enigszins introverte pop met zoete vocalen. Vaak een beetje duister, maar nooit ontoegankelijk. Luister hier meteen de EP:



En voor iets meer dan 5 pond heb je hem al in de brievenbus (inclusief verzendkosten). Geen geld, gewoon even bestellen dus via de Bandcamp.

Best of La Blogotheque (4): Bowerbirds - In Our Tallons

Wederom echt een heel mooie sessie. Sowieso bracht de band de afgelopen jaren al twee heel mooie albums uit. Dit nummer is afkomstig van hun debuut, Hymns for a Dark Horse. De muziek van Bowerbirds zullen de meeste mensen vooral associëren met de natuur, bos en houten hutjes. Hier neemt de muziek echter de stad over, en lijkt dit te zorgen voor een paar minuten rust in de hectiek. Let vooral op de samenzang tussen de drie bandleden.



Heerlijk eigenlijk, zo'n blog waar je niets aan verdient (hoort u dat, Buma?). Lekker ongelimiteerd filmpjes bloggen.

De beste albums van 2009

Klopt. En niet alleen journalisten. Binnenkort ook: het mooiste album artwork van 2009.


10. Richmond Fontaine – We Used To Think The Freeway Sounded Like A River


9. mewithoutYou - It's All Crazy! It's All False! It's All A Dream! It’s Alright


8. Bob Dylan – Together Through Life


7. Monsters Of Folk – Monsters Of Folk


6. Fever Ray – Fever Ray


5. Dirty Projectors – Bitte Orca


4. Harlem Shakes – Technicolor Health


3. The Felice Brothers – Yonder is the Clock


2. Wilco – Ashes of American Flags


1. Animal Collective – Merriweather Post Pavilion


Net buiten de boot vielen overigens: Land of Kush, The Antlers, Moss, Jason & Molina, Wilco (the Album), Dan Deacon, Yonlu en Bowerbirds.

R. Stevie Moore

Daar is dit blog trouwens naar vernoemd. Een van mijn leukste ontdekkingen dit jaar, terwijl de man al sinds de jaren ’60 muziek maakt. Lees op Allmusic meer; “One of the most difficult to categorize musicians in rock, R. Stevie Moore is a true original. Bypassing the traditional recording industry more thoroughly than just about any internationally known singer/songwriter ever has, Moore has self-released literally thousands of songs through The R. Stevie Moore Cassette Club (now online at www.rsteviemoore.com), an ongoing mail-order operation which has hundreds of individually dubbed cassettes and CD-Rs in its catalog.” Bezoek die site voor de grap eens. Waarschijnlijk is die het best te vergelijken met een digitaal doolhof waar je best een uurtje rond kan dolen.

Ariel Pink, die ook in mijn vorige blogpost aan bod kwam, noemt Moore een grote invloed. In Wire (juli 2009) zegt hij: “He’s just doing therapy, I’m sure. He has to record. It’s like his Achilles heel. But for me as somebody who gets to listen to his life in fast-forward, essentially, it’s fascinating to me. You’d think there would be hundreds, if not thousands of guys like R. Stevie Moore. On paper he’s just a one-man recording guy who records at home. He’s been doing it forever, though. He started in the late 60s when he was a teenager, and he continued to do it and managed to not play live, and hence not really have a career. But it obviously doesn’t bother him, because he’s perfectly happy doing it was he does it, and that’s all the more respectable and commendable. I think he’s a bright, shining example of somebody that is completely pure in their intentions.” Ariel Pink heeft trouwens net getekend bij 4AD. Erg benieuwd naar hoe zijn volgende plaat gaat worden.

De discografie van R. Stevie Moore is een ongelooflijke lijst. Als je benieuwd bent naar zijn muziek, zou ik Glad Music of Contact Risk (hoe kan het ook anders) aanraden om mee te beginnen.

De platen die je hoopte te ontdekken door de decenniumlijstjes

Toen duidelijk werd dat The Strokes de decenniumlijst van (o.a.) OOR aanvoerde, leek al duidelijk dat deze lijst niet heel erg verrassend zou zijn. Logisch natuurlijk; zeker als je zo’n lijst laat samenstellen door een flinke berg muziekjournalisten / -kenners, krijg je nou eenmaal een vrij generieke lijst. Verder helemaal niet erg. Maar je (ik in ieder geval wel) hoopt altijd nog wat nieuwe dingen te ontdekken uit de lijstjes die je nog niet kende. Daarom een paar platen die in veel lijstjes niet aan bod kwamen, maar zeker wel de moeite waard zijn. De platen die veel te weinig aandacht hebben gekregen de laatste jaren.

The Walkmen – Bows & Arrows
Over de Strokes gesproken: soms hoop je dat ze eens flink uit de bocht vliegen, maar meestal gebeurt dat niet. Gelukkig doet The Walkmen het voor ze. Vorig jaar kwam Me & You uit, erg goed. Bows & Arrows is wat mij betreft echter hun beste plaat. Luister naar ‘The Rat’ en je bent verkocht.

The Microphones – The Glow, Pt. 2
Mooie dromerige lo-fi pop van Phil Elvrum. Tegenwoordig beter bekend als Mount Eerie.

Citified – Citified
Eigenlijk geen idee meer hoe ik aan deze band kwam, maar dit zijn de mooiste popliedjes die je in tijden gehoord hebt. Zo’n beetje allemaal rond de twee minuten, zoals het hoort.

Dead Man Ray – Cago
dEUS is de band die je vaak terugziet in veel lijstjes. Minstens zo goed is Dead Man Ray, ook uit België. Cago is een plaat die niet alleen opvalt vanwege de muziek, maar ook door de heldere productie. Aanrader voor liefhebber van Built to Spill.

The Felice Brothers - Tonight at the Arizona
The Felice Brothers repeteren schijnbaar in een kippenhok ergens in de buurt van New York. Zo wordt de stad waar de hipste bands vandaan komen ineens leverancier van melancholische folk-rock zoals Bob Dylan & The Band. Alleen schijn je die namen niet te mogen noemen in bijzijn van The Felice Brothers. Muziek om whisky bij te drinken. Het liefst alleen.

Land of Kush – Against the Day
Constellation is het label van postrock bekenden als Godspeed You Black Emperor! en A Silver Mt. Zion. Na een paar jaar met minder opvallende releases, is het label helemaal terug met releases van o.a. Evangelista, Vic Chesnutt en Clues. Land of Kush hoort daar ook bij. De invloeden zijn onnoemelijk, ik begin er niet eens aan. Waarschijnlijk een van de avontuurlijkste platen die je de afgelopen tijd hebt gehoord. Laat je echter niet afschrikken door het eerste nummer; het beste komt daarna pas.

Why? – Alopecia
Let niet op de bandnaam, verschrikkelijk. Why? mixt hiphop met indie. Enigszins vergelijkbaar met The Streets. Maar waar The Streets steeds minder interessant wordt, vindt Why? telkens wegen om zich te vernieuwen. Goede teksten ook, uit These Few Presidents: “Even though I haven't seen you in years, yours is a funeral I'd fly to from anywhere”

Ariel Pink’s Haunted Graffiti – House Arrest
Lo-fi pop. Zoals Allmusic zegt: “songs that, in their own unorthodox way, recall the most immediate, accessible, straightforward FM pop/rock of the '70s and '80s. But Pink's work also comes across as bizarre, trippy, skewed, and twisted -- and a lot of that strangeness comes from his production style.” Opgenomen in de slaapkamer op een 8-sporen recorder. Natuurlijk.

Incense - On Tip of Wings We Walk
Een van mijn favoriete Nederlandse bands, maar veel te weinig aandacht gekregen. Na dit album viel de band uit elkaar. Nu zijn leden van Incense terug te vinden in Flying Firtress en The Polar Exploration Ship. Het eerste album was wat puntiger, deze valt vooral op door de mooi gearrangeerde en uitgesponnen liedjes.

Pedro the Lion – Control
Voornamelijk downtempo singer-songwriterliedjes. Met de nadruk op ‘down’. Pedro the Lion is hier namelijk op zijn best (lees: depressiefst).

Richard Swift – The Novelist / Walking Without Effort
Een van de persoonlijke favorieten in deze lijst. Ambachtelijke pop uit New York. Alsof de Tin Pan Alley er nog gewoon bestaat.

The Double – Loose in the Air
Absoluut een plaat die te weinig aandacht heeft gekregen. The Double komt uit Brooklyn, en maakt een perfecte combi tussen pop en noise. Het zwaartepunt ligt echter nog wel aan de pop-kant. Na het debuut tekende de band bij Matador om Loose in the Air uit te brengen. De derde plaat is echter weer gewoon in eigen beheer uit gegeven. Zal wel iets met verkoopaantallen te maken hebben.

Final Fantasy – He Poos Clouds
Het soloproject van Owen Pallett, de jongen die je misschien kent als violist van Arcade Fire. Of arrangeur bij The Last Shadow Puppets. Of vanwege zijn bijdragen aan o.a. Grizzly Bear, Picastro, The Hidden Cameras of Beirut. Indrukwekkende CV. Owen Pallett bracht een paar soloplaten en EP’s uit, dit is waarschijnlijk de mooiste, alhoewel er in januari weer eentje aankomt, Heartland genaamd. Sprookjespop is misschien de beste omschrijving. Soms wel een hoog Eftelinggehalte.

Micah P. Hinson - Micah P. Hinson & the Opera Circuit
Van inlog.org: “He was bankrupt, addicted, ended up on the street, in jail and in psychiatry (not sure about the order), but he crawled up and now has a rather successful career as singer/songwriter. He has been compared to Dylan, Smog and Lambchop and a lot of others and not without a reason. This is not your average songwriter, some of his songs are truly brilliant.”

Best of La Blogotheque (3): Bon Iver - Skinny Love

Deze Blogotheque sessie is de moeite alleen al waard door de verliefde blikken van de meisjes op de eerste rij. Daarnaast is Skinny Love wat mij betreft een van de mooiste liedjes van vorig jaar. Wie op YouTube zoekt op "blogotheque bon iver" vindt overigens nog veel meer mooie sessies met Bon Iver.



Bovenstaande versie van Skinny Love is met wat basic percussie. Justin Vernon voert hem ook wel eens alleen uit, zoals bij Jools Holland. Zie hieronder. Die versie gaat helemaal door merg en been.

John Cale over de eerste Velvet Underground-fans

"There was a group of girls from New Jersey. They used to show up for concerts and they'd stand huddled together in the corner with their eyes wide open, staring. When you saw the four of them together, it was like looking out at the Children Of The Damned."

Uit de Uncut van deze maand.

Best of La Blogotheque (2): Arcade Fire - Neon Bible

Waarschijnlijk een van de bekendste Blogotheque sessies, omdat deze onderdeel uitmaakt van de dvd Miroir Noir. De sessie werd opgenomen in de lift van een zaal in Parijs, net voor het optreden. Let vooral op het verscheuren van folders als extra percussie.

Best of La Blogotheque (1): Grizzly Bear - Shift

Omdat een goed begin het halve werk is; dit is echt een heel mooie Blogotheque sessie. Al die sessies zijn de moeite meer dan waard, maar dit blijft een van mijn favorieten. Het is een uitgeklede versie van een nummer van debuutplaat Horn of Plenty. Mede dankzij de locatie (een erg kleine badkamer) een erg intieme sessie.



Zoals uit de titel van deze post al blijkt, binnenkort meer Blogotheque sessies.